Postuma her sabahın 8'in de süpürge açıp uyarmama rağmen bu inadından vazgeçmeyen üst komşuma saygılarımı ileterek baslamak istiyorum.
Bu kısacık hayatı kendimize düşman edinerek harcamasak ne güzel olur.
Ama insanlar artık kendinden başka kimseyi düşünmemeye ant içmiş gibi yaşıyor ve bununla gurur duyuyor.
:)
Yazık ki ne yazık!
Bugün Istanbul'da bulutlu, serin bir hava var.
Durum böyle olunca yürüyüs yapmadım.
Yumuşacık kahvesini sevdiğim yakın kafenin terasında arkadaş buluşması yaptım.
Böyle kaçamaklar yapıp uzun uzun sohbetler etmeyi, kafamızda ki konuları yorumlamayı, hareketlerimizi analiz etmeyi seviyoruz.
Bir nevi arkadaş terapisi denilebilir.
:))
Yada üst komşumun öküzlüğünden kaçmak için bir bahane edinmişimdir kim bilir!..
heeeeey hayırsıııııız.
YanıtlaSil:)))))
noluur bi bloguma bakabilir miisn amaaa lüfteen.
:)
görmedin miiii heey kitabım çıktı yaaaaa.
YanıtlaSil:)))